Σημαντική παράμετρος στον σχεδιασμό του ΚΑΝ Πάτρας, πέραν της λειτουργικότητας και μνημεικότητας υπήρξε η εξασφάλιση εύρυθμων συνθηκών εργασίας. Το συγκρότημα καλύπτεται από ήπιο χωμάτινο τύμβο παραπέμποντας σε πρωτογενής ταφικές δομές. Το κεντρικό αίθριο υποδοχής, και η αυλή καύσης παραμένουν κενά, εισάγοντας στις αίθουσες ποιότητες μεταβαλλόμενου φυσικού φωτός και καδραρίσματα ουρανού η τοπίου.
Ο τύμβος τέμνεται σε ευθυγράμμιση με τον άξονα βορρά-νότου, αφήνοντας ελεύθερο το δυτικό τμήμα του οικοπέδου, που διαμορφώνεται ως "τοπίο ενθύμησης". Η τομή - η μοναδική εξωτερική όψη - κατασκευάζεται ως τοίχος από πεπιεσμένη γη (rammed earth). Ο επισκέπτης εισέρχεται κατηφορίζοντας πλάι του και τον διασχίζει για να οδηγηθεί στο κεντρικό αίθριο. Εδώ αναπτύσσονται περιμετρικά οι βασικοί χώροι. Προς βορρά οι αίθουσες τελετών, καύσης και παράδοσης τέφρας. Ανατολικά, η υποδοχή και χώροι διοίκησης. Νότια, ο χώρος αναψυκτήριου και συλλυπητηρίων εκτονώνεται σε μικρό ελαιώνα. Προς την δύση, διάτρητο διάφραγμα από κιβωτούς-τεφροδόχους, επιτρέπει στο φως να εισχωρήσει βαθιά στο αίθριο αναδεικνύοντας τα ανάγλυφο δάπεδο. Το μοτίβο του αντλεί αναφορές από τον γεωμετρικό διάκοσμο κεραμικών της αρχαϊκής περιόδου, ενσωματώνοντας σύμβολα οικεία στις περισσότερες θρησκείες και πολιτισμούς. Την πορεία των συγγενών κατά την διάρκεια της τελετουργίας παρακολουθεί το υδάτινο στοιχείο. Η αλληλουχία των χώρων μελετήθηκε ώστε να διευκολύνει διαφορετικά σενάρια τελετουργιών σύμφωνα με τις επιθυμίες των συγγενών ή του εκλιπόντα.
Στο "τοπίο ενθύμησης" γίνεται διασπορά ή ενταφιασμός της τέφρας και λαμβάνουν χώρο τελετές ενθύμησης. Λειτουργεί πέραν του ωραρίου του ΚΑΝ. Οργανώνεται πάνω σε ομόκεντρες καμπύλες χαράξεις που υλοποιούνται επι αμφιθεατρικής κλίσης ως σειρές λοφίσκων με φυσική αγρωστώδη βλάστηση, ενισχύοντας την αίσθηση γαλήνης.
© griik architects 2020